قورباغه کوچولو به قورباغه پیر از یک بوفالوی پیر سخن می گفت.

قورباغه پیر گفت: من میتوانم خودم را به همان اندازه بزرگ کنم، تو میتوانی خودت ببینی. سپس خودش را باد کرد و باد کرد.

بعد از قورباغه کوچولو پرسید: به این بزرگی بود؟

قورباغه کوچولو که هیجان زده شده بود، گفت: خیلی بزرگتر از این بود.

قورباغه پیر دوباره خودش را بیشتر باد کرد و گفت: آن بوفالو از این هم بزرگتر بود؟

و باز قورباغه کوچک پاسخ داد: بزرگتر پدر خیلی بزرگتر.

دوباره قورباغه پیر خودش را باد کرد و نفسی عمیق کشید و بزرگ و بزرگتر شد. سپس به پسرش گفت: من مطمئن هستم که آن بوفالوی نر از این اندازه بزرگتر نباشد.

اما در این لحظه قورباغه پیر که خودش را خیلی باد کرده بود ترکید.

نکته: گاهی تقلید نوعی خودکشی است.

روزی، پادشاهی با کبکبه و دبدبه ای تمام از قصر خود خارج شد. میان راه بود که متوجه درویشی دوره گرد شد.پس به رسم رعیت نوازی لحظه ای ایستاد، تمام همراهان و اطرافیانش نیز از حرکت ایستادند.

او درویش را مخاطب خود قرار داد و گفت: چیزی از ما طلب نما.

درویش پاسخ داد: شرم دارم از تو چیزی بخواهم در حالی که من دو برده دارم که ارباب تو هستند.

شاه تعجب کرد و پرسید:

ای پیر می دانی که چیه می گویی؟ درباره ی چه  صحبت می کنی؟ بردگان تو چه کسانی هستند؟

حکیم در حالی که خود را در پیش گرفته بود گفت:

بردگان من یکی خشمند و دیگره شهوت.آنها در دست من اسیرند در حالی که دیگران و نیز شما بنده و برده آنها هستید.

مشک را گفتند تو را یک عیب هست. با هر که بنشینی از بوی خوشت به او دهی.

گفت: زیرا که ننگرم با کی ام به آن نگرم که من کی ام.

نکته: خوب بودن خود را منوط به خوب بودن دیگران نکن. بد بودن خود را به سبب بد بودن دیگران توجیه نکن.

ما آیینه نیستیم. ما انسانیم.

به خاطر آنچه هستید به دیگران عشق بورزید نه به خاطر آنچه دیگران هستند.

کسی، جوانمردی را دشنام می داد و در پی روان بود. جوانمرد، متغیر نگشت و خاموش ماند. چون به نزدیک قبیله خویش رسید، بایستاد و مرد دشنام گوی را گفت:

«برادر! اگر باز دشنام مانده است، همین جا بگو که اگر قوم من بشنوند، تو را میرنجانند.»

روزی اسکندر کبیر (بزرگ بر اساس مقیاس های بیرونی) فیلسوف دوران خود، دیوژن را به قصر دعوت کرد. دیوژن به پیک اسکنئر پاسخ داد:

:«به اسکندر بگو همان چیزی که تو را از آمدن به منزل من باز می دارد (سلطنت و بی نیازی) نیز مرا از آمدن به قصر تو منع می کند.»

تایپ این داستان به وسیله وبلاگ ایرانی (همین وبلاگو میگم نابغه) انجام شده است.

مرد براي اعتراف پيش كشيش رفت و گفت: پدر مقدس، مرا ببخش. در زمان جنگ جهاني دوم من به يك يهودي پناه دادم.

كشيش: مسلما تو گناه نكردي.

مرد: اما من از او خواستم براي ماندن در انباري من هفته اي 20 شيلينگ بپردازد.

كشيش: خب،‌ البته اين يكي خوب نبوده، اما بالاخره تو جان آن آدم را نجات دادي، بنابراين بخشيده مي شوي.

مرد: اوه پدر اين خيلي عاليه، خيالم راحت شد، حالا مي توانم يك سوال ديگر هم بكنم؟

چه مي خواهي بپرسي پسرم؟

به نظر شما حالا بايد بگويم كه جنگ تمام شده؟

به هنگام بازديد از يك بيمارتان رواني، از روان پزشك پرسيدم:شما چطور مي فهميد كه يك بيمار رواني به بستري شدن در بيمارستان نياز دارد؟

روان پزشك گفت: ما وان حمام را پر از آب ميكنيم و يك قاشق چاي خوري، يك فنجان و يك سطل جلوي بيمار ميگذاريم و از او مي خواهيم كه وان را خالي كند.

من گفتم: آهان فهميدم، آدم عادي بايد سطل را بردارد چون بزرگ تر است.

روان پزشك گفت: نه، آدم عادي در پوش ته وان را بر مي دارد شما مي خواهيد تخت تان كنار پنجره باشد؟

يك نفر از تيمارستاني ديدن مي كرد. اتفاقا به مريضي برخورد كه به آرامي گريه مي كرد و مي گفت: پروانه،پروانه.

كمي جلوتر ديوانه اي را ديد كه خود را به در ديوار مي زد و فرياد مي كشيد: پروانه،پروانه.

وقتي كه بازديد كننده علت را جويا شد، به ميگويند: نفر اول عاشق دختري به نام پروانه مي شود، اما آن را به او نمي دهند، اما همان دختر را به نفر دوم مي دهند و حالا اين جوري شده كه مي بينيد.

مردي وارد رستوران شد و دستور غذاي مفصلي داد. پس از سير شدن، مدير رستوران را صدا زد و گفت: من هيچ پولي ندارم و چون بي نهايت گرسنه بودم چاره اي جز اين نداشتم.

مدير رستوران گفت: به شرطي دست از سرت برمي دارم كه به رستوران مقابل رفته و همين بلا را به سر آنها هم بياوري.

آن مرد خنديد و گفت: متاسفم، قبلا به آن رستوران رفتم و او همين خواهش را از من كرد و مي بينيد كه مطابق دستورش عمل كردم.

مردي با اسلحه وارد بانك شد و تقاضاي پول كرد.

وقتي پول ها را دريافت كرد . رو به يكي از مشتريان بانك كرد و پرسيد: آيا شما ديدي كه از اين بانك دزدي كنم؟

مرد پاسخ داد: بله  قربان من ديدم.

سپس دزد اسلحه را به سمت شقيقه مرد گرفت و شليك كرد.

او مجددا رو به زوجي كرد كه نزديك او ايستاده بودند و از آن ها پرسيد: آيا شما ديديد كه من از اين از بانك دزدي كنم؟

مرد پاسخ داد: نه قربان من نديدم اما همسرم ديد.

جك دو سيب داشت. سيب كوچك تر را به برادر كوچك تر خود فرد داد، فرد گفت: جك، تو بي ادبي.

جك پرسيد: چرا؟

فرد پاسخ داد: چون تو سيب كوچك تر را به من دادي. من مودب هستم اگر من دو سيب داشتم، هميشه سيب بزرگ تر را به تو مي دادم و سيب كوچك تر را براي خودم برمي داشتم.

جك جواب داد: پس چرا دلخوري. تو الآن سيب كوچك تر را داري مگرنه؟